Efteling Miniaturen 2016 kleding van de keizer

Artikel 16 van 107
€ 24,95 € 19,99 (inclusief btw)

Ook op de hoogte blijven van alle nieuwe items ?? Word dan lid van onze Facebookgroep 

https://www.facebook.com/groups/1687451328138629/

 

10.5x7x11.5

 

De nieuwe kleren van de keizer

Er was eens een keizer die erg ijdel was. In plaats van het land te regeren, stond hij de hele dag voor de spiegel. Zijn dienaren werden gek van dat ijdele gedoe. Steeds vaker hoorde je ze dan ook klagen: De keizer staat weer eens te passen voor de spiegel, kijk hem staan.

Hij heeft wel honderd mooie jassen
en trekt steeds iets anders aan.
Het land kan hem maar weinig schelen
Hij houdt meer van schone schijn.
Kan iemand die de show wil stelen
Wel een goede keizer zijn?

Op een dag kwamen er twee mannen aan de paleispoort. Ze vertelden dat ze wevers waren die een heel bijzondere kledingstof konden maken. Het bezat toverkracht. ‘Alleen de mensen die ijverig en slim zijn, kunnen de stof zien’, zo vertelden ze. Toen de keizer dat hoorde, wilde hij daar meteen een kostuum van hebben. De twee wevers kregen een grote werkruimte in het paleis. Daar zetten zij hun weefgetouw neer. Ze schreven op een briefje wat ze nodig hadden en gaven dat aan de minister. ‘Gouddraad, zilverdraad, parels en zijde. Hebben jullie dat allemaal nodig?’ vroeg de minister geschrokken. ‘Onze schatkist is al zo leeg.’ ‘Zonder die spullen kunnen we de stof niet weven’, zeiden de mannen en de minister vertrok met een diepe zucht.

In werkelijkheid waren de twee mannen bedriegers! Toen ze de dure materialen kregen, deden ze alles stiekem in een kist, die ze verborgen hielden. De twee deden alsof ze hard aan het werk gingen, maar op het weefgetouw werd geen draad gespannen. De keizer stuurde zijn eerste minister op de wervers af voor een inspectie naar de vorderingen. ‘Als je de stof maar kunt zien!’ lachte de keizer. ‘Alleen ijverige en slimme mensen kunnen dat.’ De minister ging naar de zaal. De twee mannen waren hard aan het werk en de minister wist niet dat ze maar deden alsof. ‘We zijn al goed opgeschoten, ziet u wel?’ zei een van de mannen. ‘Wat vindt u ervan?’ De minister zag helemaal geen stof, maar kon dat natuurlijk niet toegeven. ‘Eh… ik, ik vind het prachtig’, jokte de minister en ging terug naar de koning. ‘Het wordt prachtig’, jokte de minister nog een keer. De keizer was tevreden. Als mijn minister de stof kan zien, zal ik dat zeker ook kunnen, dacht hij.

De grote dag van de optocht was aangebroken. De twee wevers hadden de hele nacht zogenaamd doorgewerkt om het kostuum voor de keizer op tijd af te krijgen. Alle lakeien en hofdames hadden de stof al even mogen bewonderen. Ze hadden natuurlijk niets gezien, maar niemand durfde dat te zeggen. Daar kwam de keizer binnen. De schrik sloeg hem om het hart, want hij zag…. niets! De wevers maakten een diepe buiging voor de keizer. ‘Majesteit, sta ons toe u het kostuum te presenteren.’ Ze wezen naar een lege kleerhanger aan een rek. ‘Hoe vindt u het?’ ‘Eh… bijzonder… heel bijzonder!’ zei de keizer. Hij voelde zich hevig ongelukkig. Was hij dan lui en dom? Hij wilde niets laten merken, dus trok hij zijn kleren uit om het nieuwe kostuum te passen. De twee bedriegers hielpen mee. ‘Voelt u hoe licht deze stof is?’ zei de een en de ander wees op de ‘verfijnde pasvorm’ en de ‘mooi vallende plooien’. De keizer zag in de spiegel alleen de plooien van zijn huid. Poedelnaakt stond hij daar te draaien en hij bekeek zichzelf van alle kanten. En met hem de complete hofhouding die binnen was gekomen. Iedereen gaf complimentjes en vertelde hoe schitterend de keizer er vandaag uitzag.

Intussen was het verhaal over de bijzondere stof het hele land rondgegaan. Alle mensen hadden gehoord van het nieuwe keizerlijke kostuum. Dat het zo mooi was en dat je het alleen kon zien als je niet lui en dom was. Honderden mensen stonden langs de kant van de weg om naar de optocht te kijken. Daar kwam de keizer aan... In zijn blootje liep hij bibberend over straat. Achter de keizer hield de kleedster zijn mantel vast. Ze hoopte dat ze het goed deed, want ze zag niets en de mensen langs de kant wel. Tenminste, dat dacht ze. Want ze zeiden ‘Oooh’ en ‘Aaah’ en riepen ‘Bravo! Wat ziet onze keizer er toch weer prachtig uit!’

Een klein jochie dat bij zijn vader op de schouders zat, vroeg wie nu precies de keizer was. En toen zijn vader hem aanwees, riep de jongen: ‘De keizer is bloot!’ ‘Welnee’, zei zijn vader nog, maar zijn buurman zei: ‘Kinderen spreken altijd de waarheid. Hij heeft gelijk. De keizer heeft geen kleren aan!’ Als een lopend vuurtje ging het door het publiek. De mensen stootten elkaar aan en fluisterden eerst zachtjes: ‘Het is waar…’ Daarna begon iedereen hard te lachen en te roepen: ‘Het is waar! De keizer is bloot!’ De keizer zelf deed maar net of er niets aan de hand was. De hele optocht liep hij statig maar bibberend uit. Hij besefte dat zijn volk gelijk had en nam zich plechtig voor dat hij voortaan niet meer zo veel voor de spiegel zou staan.

En de twee bedriegers? Die waren er natuurlijk allang met de buit vandoor!

 

Bron :Efteling

 

meer weten ?? https://www.facebook.com/groups/1687451328138629/

© 2012 - 2024 bibbi4you | sitemap | rss | webwinkel beginnen - powered by Mijnwebwinkel