https://www.facebook.com/groups/1687451328138629/

Productinformatie: Lengte: 19 cm Breedte: 14 cm Hoogte: 16 cm

Vrouw Holle

Er was eens een vrouw die twee dochters had: Mina en Rita. Mina was lui en onverschillig. Rita was lief en ijverig. Maar Rita kon bij haar moeder en zusje geen goed doen. Hoe hard ze ook werkte, wat ze ook deed, nooit was het goed. Je begrijpt dat die arme Rita daar veel verdriet van had. Op een middag zat Rita stilletjes bij de put te huilen. Ze werkte aan het spinnewiel. Door haar tranen zag ze niet goed wat ze deed en …O jee!...Een van de spoelen van het spinnewiel glipte uit haar handen en viel zo de put in. Nu was Rita helemaal ontroostbaar. Wat zou haar moeder kwaad zijn! Ze boog zich over de rand van de put…nog iets verder…plotseling verloor ze haar evenwicht en viel.

Toen ze haar ogen opendeed, lag ze midden in een groot weiland. Het was er prachtig. Aan de rand van het weiland stond een huisje. Het was de bakkerij. Voorzichtig deed Rita de krakende deur open en gluurde naar binnen. Ze hoorde honderd fijne stemmetjes: 'Pak ons toch, o pak ons toch, straks verbranden wij hier nog!' Het waren de broden, die in de oven lagen te bakken. Ze waren net gaar en hadden glimmende bruine korsten. 'Ach wat zielig', zei Rita. Eén voor één haalde ze de broden uit de oven. 'Dank je wel!', riepen de broden. 'Graag gedaan', lachte Rita en ze vervolgde haar weg. Na een poosje kwam ze bij een boom, zó vol met appels, dat de takken de grond bijna raakten. De boom zei: 'Meisje, pluk mijn appels maar, want mijn takken zijn zo zwaar!' 'Ja hoor', zei Rita. En ze schudde de boom zo hard, dat de glanzende rijpe appels bij tientallen in het gras ploften. 'Dank je wel!', riep de boom. 'Graag gedaan!', zei Rita, en ze vervolgde haar weg. Ze kwam langs een huisje. In de deuropening stond een oude vrouw, die haar vriendelijk toelachte. 'Dag kind', zei ze vriendelijk. 'Wees maar niet bang, hoor. Ik ben Vrouw Holle. Wil je niet een poosje bij me blijven, om me wat in huis te helpen? Je hoeft echt niet veel te doen. Alleen één ding is erg belangrijk: je moet iedere dag mijn bed zó goed opschudden, dat de veren in het rondvliegen. Dan sneeuwt het ergens op aarde, zie je.’ Rita besloot een poosje bij de vrouw te blijven en elke dag schudde ze het bed van Vrouw Holle met zo'n toewijding op, dat het op aarde veel vaker sneeuwde dan anders.

Maar na een tijdje kreeg ze heimwee. Vrouw Holle zei: 'Je wilt naar huis hè? Ik begrijp het wel. Kom, dan breng ik je weg.’ Vlak voordat Rita vertrok, viel er opeens een regen van goud over haar heen. 'Voor jou', zei vrouw Holle. 'Omdat je zo lief bent en zo goed je best hebt gedaan. Rita's moeder was erg blij dat haar dochter weer terug was, maar Mina was jaloers op haar gouden zusje. ‘Ik denk dat ik ook maar eens in de put spring.’ De volgende morgen stond ze voor het eerst in haar leven vroeg op. Ze sloop naar de tuin, sprong in de waterput en kwam terecht in het weiland, waar Rita over verteld had. Ze stond op en volgde dezelfde weg als haar zusje. Toen ze bij de bakkerij aankwam, riepen de broden: 'Pak ons toch, o pak ons toch. Straks verbranden wij hier nog!' 'Ik peins er niet over', zei Mina. 'Ik ga me daar een beetje mijn handen branden, zeg.' En ze liep vlug verder. Toen kwam ze bij de appelboom en die riep smekend: 'Meisje, pluk mijn appels maar, want mijn takken zijn zo zwaar!' 'Ik lust jouw zure appels niet', zei Mina. En ze liep door zonder om te kijken. Toen ze bij het huisje van Vrouw Holle aangekomen was, bonsde ze hard op de deur. Toen Vrouw Holle opendeed, stapte ze meteen naar binnen. 'Ik kom hier werken', zei ze brutaal. Vrouw Holle schudde haar hoofd, maar besloot haar toch een kans te geven. De eerste dag werkte ze, zoals ze nog nooit gewerkt had. De tweede dag deed ze alles met de Franse slag en toen de derde dag aanbrak, bleef ze in bed liggen, net als thuis. Vanaf dat moment deed ze helemaal niets meer. Ze schudde zelfs het bed van Vrouw Holle niet meer op, zodat het nergens op aarde nog sneeuwde. Tenslotte kreeg Vrouw Holle zó genoeg van haar luie hulpje, dat ze haar naar huis stuurde. ‘En mijn beloning dan?’ ‘Die komt eraan', antwoordde Vrouw Holle. En onmiddellijk viel er een pot met pek over het meisje heen. 'Dat is voor jou, omdat je zo'n lui en vervelend kind bent', zei Vrouw Holle. En de deur viel met een klap dicht.

Woedend en verdrietig keek Mina rond. Daar stond ze, ze was weer in haar moeders tuin, van top tot teen met teer overdekt! Rita durfde ze niet eens aan te kijken, zó schaamde ze zich. En al ging ze vanaf dat moment drie keer per dag in bad, de pek ging er haar hele leven niet meer af!